تاریخچه شرکت پورشه

پورشه

کشور: آلمان

شرکت مادر: گروه فولکس واگن

.

.

.

عنوان تجاری: پورشه

مکان: شعبه اصلی: زافنهاسن در اشتوتگارت

مرکز توسعه و تحقیق: ویساچ

کارخانه های تولید: زافنهاسن ((۹۱۱، لایپزیگ (کاینی، پانامرا)

تولید قراردادی: والمت فنلاند ( باکس استر، کایمن)

مقدمه:

شرکت پورشه به مراتب بزرگترین تولیدکننده اتومبیل های ورزشی در دنیا محسوب می شود. در سال های اخیر از بیشترین سود در صنعت بهره برد و توانست گروه قدرتمند فولکس واگن را بخرد. با این وجود، سقوط مالی جهانی، طرح این شرکت  مبنی بر اعمال کنترل را از بین برد و در نهایت توسط فولکس واگن تحت کنترل درآمد.

تاریخچه مختصر:

فردیناند پورشه در سال ۱۸۷۵ به دنیا آمد. بدون شک او یکی از برترین مهندسان در تاریخچه اتومبیل محسوب می شود. در ابتدا به عنوان  طراح برای اتومبیل های الکتریکی ظاهر شد، سپس در سال ۱۹۰۶ به دایملر پیوست تا حرفه خود در زمینه مهندسی موتور اتومبیل را آغاز کند. او در طول سال های طلایی عمرش مرسدس اس اس کی(Mercedec SSK) معروف، اتومبیل مخصوص مسابقه ای جی پی اتحادیه اتومبیل (اولین اتومبیل مخصوص مسابقه دارای موتور میانی وی با شانزده سیلندر) و ” اتومبیل پیپل” که پس از جنگ جهانی دوم مکمل مدل بیتل فولکس واگن بود را طراحی کرد. استعداد او همچنین در زمینه رزمی چون تانک، موتورهای مربوط به هواپیما و کامیون های ارتشی درخشید. از اینرو پس از جنگ جهانی دوم تا سال ۱۹۴۷ که تنها ۴ سال قبل از فوتش بود، در حبس به سر برد.

در سال ۱۹۳۱ فردیناند پورشه شرکتی را به نام خود راه اندازی کرد. اما، در آن زمان شرکت پورشه به جای اینکه یک تولید کننده اتومبیل باشد، یک شرکت مشاور مهندسی بود.

از آنجایی که دکتر پورشه پیر پس از جنگ جهانی دوم تقریباً بازنشسته بود، پسرش فری حرفه او را دنبال کرد. فری پورشه در شرکت بوش تحت آموزش قرار گرفته بود و هنگامی که پدرش در زندان به سر می برد، جانشین پدرش بود. برای اینکه بتواند پول فراهم کند و پدر و شوهر خواهرش آنتون پییچ را از زندان رها سازد، یک اتومبیل گرندپریکس برای سیسیتالیا (سازنده اتومبیل های مخصوص مسابقات) طراحی کرد. این اتومبیل توسط یک موتور باکسر(دارای حرکت پیستون هم زمان) ۱۲ سیلندر شامل ۴ دریچه در قسمت جلو و دستگاه هوا و سوخت رسانی بیشتر، به کار می افتاد.

در همان زمان، فعالیت بر روی اتومبیل خود را نیز آغاز کرد. هر دو پورشه (پدر و پسر) اتومبیل های زیادی را برای دیگران طراحی کردند، اما اتومبیلی که مربوط به نام آنها باشد تا سال ۱۹۵۰ تولید نشد. اما مدل ثری (۳۵۶) بدین منظور طراحی شد و بسیار قابل اطمینان و گران قیمت بود. به دلیل ارزانی اجزا و منبع قابل اعتماد آن، فنربندی عقب و موتور از مدل بیتل فولکس واگن منتقل می شدند. اما از آنجا که تغییراتی در موتور خنک شونده آن صورت گرفت دارای قدرت بیشتری شد.

این اتومبیل  به دلیل  ظاهر زیبا و ساخت بسیار خوب، بیش از آنکه انتظار می رفت محبوب شد. در طول ۱۵ سال تولید آن، ۷۶۰۰۰ اتومبیل تولید شد. در هر صورت، به دلیل گروه فولکس واگن از پیشرفت بیشتر بازماند. از اینرو فری پورشه فعالیت بر روی یک مدل سریعتر، بهتر و گران قیمت تر به نام ناین هاندرد اند ایلون (۹۱۱) را آغاز کرد و آن را در سال ۱۹۶۴ عرضه کرد.

اولین نکته قابل توجه استفاده از موتور باکسر خود پورشه است که در آن زمان دارای ۶ سیلندر، جایگزینی کامل دو لیتر و دستگاه همزمان ساز جعبه دنده پنج تایی متعلق به خود بود. این اتومبیل توسط بزرگترین پسر فری یعنی بوتزی پورشه طراحی شده بود. همانطور که حتماً مطلع هستید، مدل ناین هاندرد اند ایلون (۹۱۱) حتی به موفقیت بیشتری دست یافت و ۴۰۰۰۰۰ واحد از این مدل در ۳۴ سال بعد ساخته شد. این مدل همچنین به عنوان موفق ترین اتومبیل ورزشی در تاریخ قلمداد می شود.

مدل ۹۱۱ در طی سال ها پیشرفت های زیادی کرد. اکنون زمانی رسیده بود که خود شرکت چنین می پنداشت که این اتومبیل دیگر جایی برای پیشرفت ندارد و در اوایل دهه ۱۹۷۰مستلزم جایگزینی بود که تولید شود. این جایگزین اتومبیلی نبود جز ناین هاندرد اند توانتی ایت (۹۲۸) با موتور جلویی وی با هشت سیلندر. هنگامی که این مدل در سال ۱۹۷۷ عرضه شد، جایزه سال اتومبیل اروپا را از آن خود کرد. با این وجود، شرکت خیلی زود متوجه شد که این اتومبیل به منظور یک جایگزینی واقعی برای مدل ناین هاندرد اند ایلون (۹۱۱) بسیار سنگین و گران قیمت است. از اینرو کم کم به شکل یک اتومبیل گرند تورر لوکس (اتومبیل مخصوص مسافرت های طولانی) توسعه یافت.

پورشه ۹۲۸

در همان زمان اتومبیل کوچکی به نام ناین هاندرد اند تونتی فور (۹۲۴) در جهت مقابله با بحران نفتی تولید شد. این اتومبیل با موتور جلویی  ۲+۲توسط موتور دو لیتری با چهار سیلندر در یک ردیف کار می کرد و در سال ۱۹۷۶ عرضه شد و یک موفقیت بزرگ بود. در سال های بعد این مدل به نام ناین هاندرد اند فورتی فور ((۹۴۴ و سپس ناین هاندرد اند سیکستی ایت (۹۶۸) توسعه یافت تا آخرین مدل این سبک که در سال ۱۹۹۵ تولید شد.

در نتیجه از اواخر دهه ۱۹۷۰ تا اواخر دهه ۱۹۸۰ پورشه با مدل های مکرر شامل گروه سه تایی ناین هاندرد اند تونتی فور (۹۲۴)/ ناین هاندرد اند فورتی فور ((۹۴۴  چهار سیلندر، ناین هاندرد اند ایلون (۹۱۱) شش سیلندر و ناین هاندرد اند تونتی ایت (۹۲۸) هشت سیلندر دوران طلایی خود را سپری کرد. فروش در اواسط دهه ۱۹۸۰ با توزیع ۵۰۰۰۰ اتومبیل به اوج خود رسید.

درست پس از این افزایش ، چند سال بعد به دلیل افزایش مارک آلمان و حقوق که اتومبیل های پورشه را گران قیمت و قدرت خرید را کم می کرد، مخصوصاً تحت رقابت شدید با اتومبیل های کوپه ژاپنی، فروش کاهش یافت. به یکباره دورنمای شرکت چنان افت کرد که برای نجات آن به شدت تلاش می شد. هر دو مدل ناین هاندرد اند تونتی ایت (۹۲۸) و  ناین هاندرد اند تونتی فور (۹۲۴) بسیار قدیمی و تقریباً کنار رفته بودند. یک اتومبیل سواری ورزشی ۴ در با اسم مستعار ناین هاندرد اند ایتی ناین (۹۸۹) به عنوان جایگزین ناین هاندرد اند تونتی ایت (۹۲۸) توسعه یافت اما، مدیر ارشد می پنداشت که تولید اتومبیل گران قیمت بسیار ریسک پذیر است و اگر با موفقیت ظاهر نشود، شرکت ورشکست می شود. بنابراین پروژه تولید ناین هاندرد اند ایتی ناین (۹۸۹) در آخرین دقایق در حالی که تولید تقریباً کامل شده بود، به کلی منحل شد و آن روز تلخ ترین روز برای پورشه به حساب می آمد.

پورشه ۹۸۶ باکستر

ورود مدیرعامل جدید یعنی وندلین ویدکینگ در سال ۱۹۹۳ نقطه عطفی برای شرکت بود. او تصمیم گرفت یک اتومبیل مخصوص جاده ارزان تر و کوچکتر به نام باکس استر ناین هاندرد اند ایتی سیکس (boxster986) تولید کند. این اتومبیل در یک سوم قطعات با اتومبیل تولید جدید ناین هاندرد اند ایلون (۹۱۱) با اسم مستعار (۹۹۶) شریک بود و در نتیجه حس بیشتری از تجارت را به سمت خود می کشید. علاوه بر آن، ویدکینگ فرآیند مرتب و مؤثر سبک تویوتا را ارائه کرد تا با کاهش هزینه ها، سود را افزایش دهد. هر دو مدل باکس استر و ناین هاندرد اند ناینتی سیکس (۹۹۶) از همان ابتدای امر به خوبی در بازار پذیرفته شد. علاوه بر آن، کاسته شدن از مارک آلمان و از هم پاشیدگی اقتصاد ژاپن که بیشتر رقیبان یعنی کوپه های ژاپنی را از پا در آورده بود، پورشه را دوباره به جایگاه سود آود آورد.

کمی بعد، ویدکینگ تصمیمی جنجالی گرفت تا با اتومبیلی جدید به نام کاینی ۴×۴ به بازار اتومبیل های ورزشی وارد شود. این محصول در سال ۲۰۰۲ تولید شد و خیلی سریع به بهترین فروش شرکت تبدیل شد. سود شرکت بسیار افزایش یافت و در چندین سال اخیر به طور یکنواخت به بالاترین سود صنعت دست یافته است.

بخشی از موفقیت کاینی به دلیل همکاری گروه فولکس واگن می باشد. از اوایل دهه ۱۹۹۰ خانواده پورشه شامل عضوی بود که دارای بالاترین سمت در گروه فولکس واگن بود. نام او فردیناند پییچ بود. او نوه فردیناند پورشه، پسر آنتن پییچ و پسر خواهر فری پورشه بود. او همچنین رئیس هیئت مدیره پورشه بود. رغبت خانواده به شراکت نزدیک بین دو شرکت آلمانی منجر شد. فولکس واگن مدل خود تأثیر گرفته از کاینی را تولید کرد و با استفاده از همان جایگاه، آن را تورگ نام نهاد. بدون تقسیم هزینه ها، کاینی پورشه امکان پذیر نبود.

هنگامی که در سال ۲۰۰۵ پورشه خرید سهام های گروه فولکس واگن را شروع کرد، شراکت آنها تقویت شد. در اوایل سال ۲۰۰۹ پورشه ۵۰% سهام فولکس واگن را خریده بود. باورنکردنی است که بزرگترین تولید کننده اتومبیل آلمانی، شرکت وابسته کوچک ترین (اما ثروتمند) تولید کننده آلمانی اتومبیل می شود. با این حال این شادمانی خیلی طول نکشید. در نتیجه محدودیت مالی، پورشه نتوانست بدهی های زیاد خود به دلیل خرید فولکس واگن را تأمین کند. با اتمام آن سال مجبور شد تصرف متقابل توسط گروه فولکس واگن را بپذیرد و استقلال خود را از دست داد.

با کمک مطالب:سایت صنعت www.sanat.me