رده بندی دانشگاه ها(تعجب از پایین بودن rankدانشگاه های ایران)

حتما تا حالا چیزی به اسم رده بندی یا ranking  دانشگاه ها را شنیده اید. همه ساله دانشگاه های جهان را بر اساس معیار های خاص علمی، آموزشی و... رده بندی می شوند. البته این رده بندی ها از طریق محافل مختلفی اعلام می شود و که یکی از آنها مؤسسه «تایمز هایر اجوکیشن» در انگلیس است. لازم به ذکر است رده بندی های اعلام شده تا حدی با هم متفاوت هستند و این به دلیل تفاوت معیار های رده بندی موسسات مختلف می باشد.  

 اما مسئله مهمی که در اینجا مطرح است جایگاه دانشگاه های ایرانی در این رده بندی است،اولین دانشگاه ایرانی حاضر در این رده بندی ها دانشگاه تهران با رتبه جهانی 1463 و رتبه 2 در خاور میانه است و این در حالی است که این دانشگاه حتی در لیست 100 دانشگاه برتر آسیا نیز حظور ندارد. دانشگاه پزشکی تهران با 2301 و 7، تربیت مدرس با 2633 و 10 ،علم و صنعت ایران با 2699 و 11 ،فردوسی مشهد با 2790 و 13 ، صنعتی شریف با2844 و 14، علوم پزشکی شیراز با 2953 و 16 ، صنعتی امیر کبیر با 3004 و 18 ،و ...به ترتیب برترین های ایران در این لیست می باشند.از اینجا می توانید لیست رده بندی مربوط به خاور میانه را ببینید. (لازم به ذکر است تنوع رشته های یک دانشگاه از معیار های رده بندی است ، بسیاری از افراد از اینکه دانشگاه شریف با رتبه  2844 بعد از دانشگاه های فوق قرار دارد تعجب می کنند که البته یکی از عوامل، عامل ذکر شده است. همچنین تعداد اساتید و دانشجویان در دانشگاه ها، همکاری با دیگر دانشگاه‌های جهان، سطح علمی کادر دانشگاهی، دارا بودن دانشکده های بین المللی، دارا بودن دانشجویان بین المللی، نسبت کارمندان و کادر دانشگاهی به تعداد دانشجویان و تعداد دفعاتی که یک دانشگاه به عنوان منبع علمی از سوی دیگر دانشگاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیردو... از عوامل مهم در این رده بندی هاست.معیار های یکی از رده بندی ها را اینجا ببینید.)

سئوالی که مطرح است این است که  چرا با وجود جمعیت مشتاقی از دانش آموزان که هر ساله با صرف هزینه و زمان زیادی با آرزوی پیوستن به جمع دانشگاهیان حرکت می کنندو با وجودمیلیاردها ریال هزینه‌ای که برای تحصیل در دانشگاه ها از دوش بیت‌المال و دانشجویانش اخذ می‌شود ، با وجود دانش آموزانی که به استعداد فراوان در دنیا شهرت دارند و مدال‌آوران المپیادی که همواره نام ایران را در مجامع جهانی تکرار کرده و بزرگ داشته‌اند، رتبه دانشگاه های ایرانی در چنین سطحی قرار دارد!

نشریه THES از میان 3 هزار و 703 محفل آکادمیک در سراسر جهان برترین دانشگاه ها را معرفی کرد. این آمار بر اساس فعالیت های پژوهشی دانشگاه ها ارائه شده که بر اساس آن هارواردبرترین دانشگاه دنیا است. دو دانشگاه کمبریج و آکسفورد پس از دانشگاه هاروارد در جایگاه دوم و سوم بهترین دانشگاه های جهان قرار گرفتند.  

 آمار زیر که از رده‌بندی سال ۲۰۰۶ ضمیمه تحصیلات عالی (THES) از ۲۰۰ دانشگاه برتر جهان استخراج شده است توجه نمائید:

از ۱۵ دانشگاه اول جهان به طور طبیعی ۱۱ دانشگاه آمریکائی و سه دانشگاه انگلیسی هستند.  اما جالب آن که یک دانشگاه از چین نیز در میان این ۱۵ دانشگاه رده‌بندی شده است. 
جمعا ۶ دانشگاه از چین در این لیست وجود دارند که از میان آن‌ها دانشگاه تسینگ هوچین با ۳۴پله صعود از رده ۶۲ در سال ۲۰۰۵ به رده ۲۸ در سال ۲۰۰۶ بالا رفته است. 
هم چنین دانشگاه ملی سنگاپور در جایگاه نوزدهم این لیست قرار دارد.  سنگاپور جمعا دارای دو دانشگاه در لیست فوق است.  هندوستان سه دانشگاه و کره جنوبی یک دانشگاه در میان ۲۰۰دانشگاه برتر جهان دارند.  دانشگاه مل سئول کره جنوبی نیز با ۳۰ رده صعود از رتبه ۹۳ در سال۲۰۰۵ به رتبه ۶۳ در سال ۲۰۰۶ رسیده است.  اما سهم خاورمیانه: صفر
آمریکا با دارا بودن ۵ درصد جمعیت جهان به تنهائی دارای تعداد ۵۴ دانشگاه، و به عبارت دیگر۲۷درصد دویست دانشگاه برتر جهان است.  از طرف دیگر ۴۶ کشور اسلامی با داشتن ۱۶ درصد جمعیت جهان دارای تنها یک یا دو درصد در لیست فوق هستند.  دو دانشگاه این کشورها، دانشگاه‌های کابانگسان و مالایا متعلق به مالزی هستند که رده‌های ۱۸۵ و ۱۹۲ را اشغال می‌کنند و امتیازشان به ترتیب ۲۹/۲ و ۲۸/۶ از ۱۰۰ است.  این دو دانشگاه در زمینه مرجعیت هیئت علمی، که نشان دهنده خلاقیت و اثرگذاری روشنفکرانه است، پائین‌ترین امتیاز را بدست آوردند. 

رده‌بندی THES براساس ارزیابی ۱۰۰۰ مؤسسه آموزش عالی با توجه به ۵ شاخص کلیدی بود.  این شاخص‌ها شامل سئوال از ۳۷۰۰ دانشمند که در تحقیقات علمی در سطح جهان فعال هستند بود.  از آنان خواسته شد تا ۳۰ دانشگاه تحقیقاتی در زمینه تخصصی خودشان را همراه با تعداد مقالات تحقیقاتی مرجع که به وسیله محققان هر مؤسسه علمی نوشته شده نام ببرند.  شاخص‌های دیگر شامل تعداد دانشجویان خارجی مشغول به تحصیل، نسبت بین دانشجویان و کارکنان، و نیز ارزیابی شرکت‌های عمده از کیفیت کار فارغ‌التحصیلان هر مؤسسه آموزش علمی بود.  در مورد کشورهای اسلامی، غیر از چند مؤسسه منفرد آموزش عالی، این رده‌بندی‌ها یافته‌های ارزیابی‌های سپتامبر ۲۰۰۳) نشان می‌دهد که در ربع قرن گذشته تولید ناخالص سرانه داخلی در در کشورهای دیگر نظیر کره، سنگاپور، تایوان و هندوستان در زمینه‌های علوم و تکنولوژی گام‌های قابل توجهی برداشته‌اند و در حال حاضر در رده اقتصادهای بالنده هستند.

در اختیار نداشتن منابع مالی مورد نیاز، برای توجیه نداشتن دانشگاههای خوب به سختی قابل قبول است.

در این ارزیابی اطلاعات گردآوری شده از 736 کارفرمای تحصیل کرده در سراسر جهان، همچنین تعداد اساتید و دانشجویان در دانشگاه ها، میزان موفقیت دانشگاه ها در جذب دانشجویان خارجی و شهرت جهانی دانشگاه ها لحاظ شد.

تسلط زبان انگلیسی به عنوان زبان مشترک در محافل آکادمیک و تجاری یکی از دلایل برجسته قرار گرفتن دانشگاه های انگلیس و آمریکا در فهرست بهترین دانشگاه های جهان بود. 
همکاری با دیگر دانشگاه‌های جهان، سطح علمی کادر دانشگاهی، دارا بودن دانشکده های بین المللی، دارا بودن دانشجویان بین المللی، نسبت کارمندان و کادر دانشگاهی به تعداد دانشجویان و تعداد دفعاتی که یک دانشگاه به عنوان منبع علمی از سوی دیگر دانشگاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، اصول گزینش برترین دانشگاه‌ها بوده است.